Toespraak van Alains vader
Een anker geeft houvast
Rust, Stilte
Even een pas op de plaats
Even een moment van rust
Stilstaan bij …………
Alain
Een wolk van een baby
Een reus in de wandelwagen
Een motormuis op de elektrische wagen
Een introverte en vrij rustige kleuter
Al van het begin te groot voor zijn leeftijd
Steeds als jongste zich ook willen waarmaken
Een extroverte en vrij drukke puber
Een uitgesproken aparte humor
Een vaak niet te begrijpen sarcasme
Een eigengereid wereldbeeld
Een puber die vecht en zoekt naar zijn eigenwaarde
Een weg naar volwassenheid
Op eigen benen staan
Een eigen huis
Een eigen toekomst
Een eigen verantwoordelijkheid
En die heeft hij genomen
Bewust en weloverwogen
In gedachten al meerdere keren
En nu daadwerkelijk op papier gezet en uitgevoerd
Hij heeft geen hulp gevraagd
Hij heeft geen hulp gewild
Hij vraagt van allen alleen begrip
Hij vraagt medeleven
Hij vraagt inleven
Hij vraagt naar het einde
Zijn reis is ten einde
Het anker heeft hem stilgelegd
Daar wacht hij in alle rust
In stilte,
Eindelijk op zijn plek voor zijn gevoel
Tijdens het leven
Steeds gesteund door zijn dierbaarsten; Alie, Hein, Chantal en Manon
Ook al begrijpen wij het niet, gezamenlijk geven we elkaar de kracht
Respecteer zijn besluit
Toespraak van Alains zus
Woorden schieten me tekort
Er gaat van alles door mijn hoofd
Zo’n grote sterke kerel
Zo hard voor jezelf
Een grappenmaker, maar discussiëren kon je ook als de beste
We hadden het niet altijd even goed samen
maar wat wil je ook met 2 van die mensen met zo’n grote mond?
Maar soms als ik met jou en je kameraden uitging, dan zei hij “Manon, zo vind ik je wel gezellig.”
En het ging ook steeds beter, hoe ouder we werden
Ik kon vaak om je lachen
De keus die je hebt gemaakt, probeer ik te accepteren, al heb ik veel verdriet
Ik zal je heel erg missen, je blijft altijd in mijn hart
Ik hou van je zoals ik dat al deed
Lief broertje, we’ll meet again